5 vragen en antwoorden over nieuw model voor de wijk

De NZa werkt in pilots aan een nieuw model op basis waarvan de wijkverpleging wordt betaald. Waarom blijven we niet bij het oude en wat houdt dit nieuwe in? En wat vindt V&VN hiervan? “Het idee achter het model is goed, maar de uitvoering moet beter”, stelt V&VN-voorzitter Bianca Buurman. “Onze zorgen hierover zijn nog niet weggenomen.” Vijf vragen (en antwoorden) over het nieuwe ‘draagkracht-draaglast’-model.

1. Welke ontwikkelingen spelen er in de wijkverpleging waardoor verandering nodig is?

V&VN-voorzitter Bianca Buurman: “De vraag naar wijkverpleging neemt enorm toe door toenemende vergrijzing en de verplaatsing van ziekenhuiszorg naar thuis. De wijkverpleegkundige heeft daardoor een steeds belangrijkere rol die meer coördinerend is. Ze kijkt naar wat de cliënt nog kan en wat het netwerk rondom de cliënt kan doen. De huidige financiering is gebaseerd op uurtje-factuurtje en stimuleert die nieuwe coördinerend rol van de wijkverpleging niet.”

2. Waarom blijven we niet bij het huidige model met doelgroepen? Dat geluid hoor je wel.

Buurman: “Omdat je nu wordt afgerekend op minuten geleverde zorg. Dat getuigt alleen maar van wantrouwen. Het huidige betalingsmodel met doelgroepen kijkt ook niet naar welke cliënten je in zorg hebt en wat ze aan zorg nodig hebben. V&VN is overigens nooit voorstander geweest van het invullen van het doelgroepenmodel van zorgverzekeraars. Het is een administratieve last waar de wijkverpleegkundige ook nog eens niets aan heeft, alleen de aanbieders en de zorgverzekeraars.”

3. Wat is de achterliggende gedachte van het nieuwe betaalmodel?

Het leunt op het ‘draagkracht-draaglast’-model waarmee verpleegkundigen eigenlijk altijd al werken bij de intake. Dat betekent dat ze kijken naar wat iemand zelf kan en waar iemand nog hulp voor nodig heeft . Buurman: “Het leunt ook op de visie van positieve gezondheid; je wilt een cliënt zoveel mogelijk zelfstandig laten zijn. Je kunt beter iemand leren wassen en aankleden dan elke dag langskomen om iemand te wassen. Want dan houd je tijd over voor de zorg voor de complexe patiënt.”

4. Dus het ‘draaglast-draagkracht’-model is heel goed?

“Dat zou ik niet meteen zeggen”, reageert Buurman. “De basis van draagkracht en draaglast is heel goed en sluit aan bij hoe wijkverpleegkundigen denken. Maar of het voor de bekostiging en de cliënt goed uitpakt, is een vraag waar we antwoord op moeten hebben voordat het wordt ingevoerd. De verpleegkundige moet na de intake, die overigens hetzelfde blijft, nu in plaats van een formulier met doelgroepen een ander formulier met vragen invullen. Daarmee zou de cliënt in een doelgroep vallen, waarvan er zestien zijn. Uit pilots blijkt dat de draaglast en -kracht lang niet altijd goed genoeg verwerkt is in de vraagstelling. Daardoor kan er een heel ander profiel met bijhorende kosten uitrollen dan zou moeten. Er moet dus gewerkt worden aan een betere vragenlijst bij de cliëntprofielen.”

5. Wat is voor V&VN essentieel voordat er een nieuw betaalmodel wordt ingevoerd?

Buurman: “Eén van de randvoorwaardes is dat geen enkele cliënt tussen wal en schip mag vallen. En de verpleegkundigen moeten ook echt vinden en voelen dat ze hiermee meer vertrouwen en ruimte krijgen van de aanbieders en zorgverzekeraars. Daarnaast mag het niet leiden tot meer administratie dan nu het geval is. Liever tot minder. Daarom wil V&VN dat wijkverpleegkundigen betrokken en goed geïnformeerd worden en -zoals gezegd- dat de vragenlijst bij de cliëntprofielen verder wordt verbeterd. Ook willen we dat de vragenlijst wordt ingepast in het elektronisch cliëntendossier (ECD) zodat er geen aparte vragenlijst meer ingevuld hoeft te worden. Het is  van belang dat hierbij alle partijen -de zorgverzekeraars, de NZa, de zorgaanbieders (Actiz en Zorgthuisnl) de Patiëntenfederatie én V&VN- samen optrekken.”

Meer lezen? Ga dan naar de verdiepende Q&A over het nieuwe betaalmodel voor de wijkverpleging.