Niet langer een mislukte Cliniclown
- 7 juni 2021
- Blog/Vlog
- V&VN Algemeen
"Jij lacht echt alles weg", zeg je. Ik zie dat je ernstig naar me kijkt vanachter de donkerbruine dreadlocks die voor je gezicht hangen. Even weet ik niet wat ik zeggen moet. Je ogen stonden zo verdrietig dat ik met een flauw grapje had geprobeerd je op te vrolijken.
Jouw opmerking is raak. Sinds ongeveer een half jaar werk ik hier, als kersverse verpleegkundige. Mijn eerste echte baan. Op onze afdeling worden vrijwel allemaal jonge mensen behandeld die voor het eerst een psychose doormaken. Niet direct een plek die je kunt vergelijken met een gezellige comedyclub, maar juist een locatie waar veel verdriet te voelen is. Hier opgenomen moeten worden, is nu eenmaal bepaald geen pretje.
Omgaan met andermans ellende
Toch lach ik veel tijdens mijn werk. Onderling met collega's, wat helpt om ingewikkelde situaties te relativeren, maar ook samen met patiënten. Dat ik soms teveel lol trap heb ik totaal niet door, totdat jij me erop wijst. Grappend en grollend rol ik mijn diensten door om maar niet te hoeven erkennen hoe schrijnend sommige situaties zijn, want wat wil ik graag de ingewikkelde tijd die mijn patiënten doormaken ietsje lichter maken. Omgaan met andermans ellende blijk ik, als beginnend beroepsbeoefenaar, behoorlijk lastig te vinden.
Grappend en grollend rol ik mijn diensten door om maar niet te hoeven erkennen hoe schrijnend sommige situaties zijn.
Inmiddels zijn we zo'n vijftien jaar verder en ik denk nog altijd vaak aan jouw opmerking terug. Nog steeds gebruik ik graag humor in mijn werk: samen met een niet-Nederlandse patiënt grinniken over moeilijke woorden die lastig uit te spreken zijn, maar tegelijkertijd mijn eigen gestotter (waar ik last van heb als ik moe ben) eens goed op de hak nemen.
Of het ijs breken bij de start van een beeldbelgesprek met een patiënt die binnenkort bij ons opgenomen wordt, door te vragen of mijn wispelturige krullen wel goed in model zitten. Al schakel ik daarna snel over naar hoe ik hem kan helpen met betrekking tot de spanning die hij voor zijn opname ervaart.
Van weglachen naar samen lachen
Die ene zin van jou heeft mij enorm geholpen. Ik zie je nog zitten met je vlassige baardje en je afgetrapte skateschoenen… Jij leerde me dat er een tijd en plaats is voor mijn schaterlach. Ik loop niet langer als een mislukte Cliniclown op mijn werkplek rond om de hele dag door iedereen op te vrolijken die met hangende schouders voor mijn mega schoenen loopt. Of van wie mijn rode neus een snufje verdriet oppikt. Moeilijke zaken weglachen heeft plaatsgemaakt voor samen lachen, zonder te vergeten dat alle andere emoties er óók mogen zijn.
Word lid en praat mee!
Samen met 105.000 leden maken we ons als beroepsvereniging sterk voor professionalisering van de beroepen verpleegkundige, verzorgende en verpleegkundig specialist. Leden horen, zien en helpen; dat is waar we als V&VN voor staan. Wil jij invloed hebben op hoe jouw beroep zich ontwikkelt? Word lid van V&VN.
