Wie komt mij later opzoeken?

Ik praat met een nieuwe bewoonster over haar man. Twee weken geleden is hij overleden. Ze vertelt dat hij is gecremeerd omdat ze geen kinderen hebben. “Wie moet dan het graf bijhouden?”, zegt ze. Dat zet mij meteen aan het denken: wie moet mijn graf dan bijhouden? Mijn man en ik hebben ook geen kinderen. Ik krijg een brok in mijn keel en heb moeite om mijn tranen te bedwingen. Het besef dat ik later misschien wel in dezelfde situatie kom, doet me pijn.

Ik vraag niet of ze kinderen had gewild. Ik ken haar nog niet goed genoeg om te weten of ze daarover praat. Destijds was het onderwerp taboe. Als je trouwde, dan kreeg je kinderen. Dat werd verwacht. En zo niet, dan werd er gevraagd waarom ze er nog niet waren. Er waren geen behandelingen die hielpen om een kinderwens in vervulling te laten gaan. Dus bleef je met z’n tweeën. Waarschijnlijk waren deze bewoonster en haar man samen met hun verdriet. Niemand om het mee te delen. Wat moet dat pijn hebben gedaan.

Wat is de tijd dan nu anders. Er is medisch veel mogelijk, waardoor meer stellen alsnog een kind mogen verwelkomen. Voor ons gold dat helaas niet. Tegenwoordig rust er gelukkig wel minder taboe op een onvervulde kinderwens. Je leest erover in tijdschriften en het gaat erover op televisie. Die bespreekbaarheid biedt troost, omdat je ziet dat je niet de enige bent.

De meeste bewoners zonder kinderen krijgen bezoek van andere familieleden of vrienden. Als je ze vraagt of er iemand in de familie is die iets voor ze kan regelen, verwijzen ze vaak naar een neef of nicht. Al voelen ze zich – sneller dan de bewoners met kinderen – bezwaard om hun te veel te vragen en zijn ze vaker eenzaam omdat ze minder bezoek krijgen. Dat geldt ook voor deze nieuwe bewoonster. Toch vindt ze het fijn hier. Ze doet mee aan activiteiten, zoals bingo, en gaat naar muziekmiddagen. Hierdoor heeft ze vaak mensen om zich heen. 

Dat geeft mij een fijn gevoel. Voor haar, maar ook voor mezelf. En toch vraag ik me af hoe het later zou zijn als ik in een verpleeghuis zou zitten met mijn man. Zouden we dan veel bezoek krijgen? En zou ons nichtje of petekindje dan voor ons willen zorgen?