Een optimistisch gevecht

Verpleegkundige Wilma maakt op de Acute Opname-afdeling vaak bijzondere dingen mee en leert bijzondere mensen kennen. Zoals de man die al zijn leven lang ziek is, maar nooit bij de pakken neer gaat zitten.

Je zou maar op je dertiende de diagnose krijgen dat je diabetes hebt en dan een arts horen zeggen: “Met deze ziekte kun je tegenwoordig oud worden, hoor”. Het overkwam de bijna 50-jarige meneer De Riet, die deze uitspraak van zijn kinderarts inmiddels als een illusie beschouwt. Als ik hem ophaal van de SEH zie ik een bekend gezicht van jaren terug. “Dat is heel lang geleden of niet?” vraag ik en hij antwoordt met: “Ik heb ruim tien jaar in het westen van het land gewoond, dus dat moet nog van daarvoor zijn.” Toen ik nog op de afdeling Interne / endocrinologie werkte, kwam hij met grote regelmaat. Hij had toentertijd vaak opnames met ontregelde suikers, met alle mogelijke complicaties van dien.

Toen ik alleen nog maar zijn opnamebrief had gelezen, had ik al ontzettend veel respect voor hem bij het zien van zijn indrukwekkende voorgeschiedenis: van visusverlies tot vaatproblemen met een TIA en twee onderbeenamputaties tot gevolg, en van een niertransplantatie tot een hartinfarct. Ik sta er versteld van dat sommige mensen echt alles op hun bordje krijgen; niets blijft deze man bespaard! Ik vraag me af of je op deze manier nog kwaliteit van leven ervaart. Hij moet wel een ontzettende doorzetter zijn.

Ik verwachtte eigenlijk een erg zieke man op te halen die het zwaar zou hebben, maar ik kijk in de ogen van een sterke man die optimisme uitstraalt. Nu wordt hij opgenomen met misselijkheid, braken en algehele malaise. Het bloedonderzoek laat zien dat deze klachten hoogstwaarschijnlijk komen door verslechtering van zijn nierfunctie. De transplantatie-nier, die al functieverlies had, laat het nog verder afweten. “Ik sta al op de lijst voor een nieuwe donornier, maar die operatie kan nog niet plaatsvinden, omdat ik nog anti-stollende medicatie gebruik voor het plaatsen van een stent na een hartinfarct. Over iets meer dan twee maanden, wanneer ik die medicatie zes maanden gebruikt heb, krijg ik groen licht.”

Dat zijn nier nu achteruit gaat, lijkt door medicatiegebruik te komen en er wordt gesleuteld aan de hoeveelheid en de combinatie van zijn medicijnen. “Dialyseren hoop ik echt niet meer mee te hoeven maken, dus alle hoop is gevestigd op mijn donornier”. Na een tijdje met meneer in gesprek te zijn, stel ik hem de brandende vraag: “Waar bestaat voor jou je kwaliteit van leven nog uit, na zoveel ziekenhuisbezoeken en de zware strijd die je moet leveren?” Heel stellig antwoordt hij: “Kwaliteit van leven heb ik zeker! Ik heb jarenlang een eigen zaak gehad. Ik was fulltime ziek, maar werkte daar nog 60 uur per week bij en genoot daar enorm van! Helaas heb ik daar nu wel mee moeten stoppen.” Hij vertelt dat hij in het revalidatiecentrum verblijft, herstellende na zijn tweede onderbeenamputatie. Inmiddels kan hij, door er fanatiek voor te gaan, weer kleine stukjes met beide protheses lopen.

Wauw! Ik kan niet anders zeggen. Wanneer je alles doet om je diabetes zo goed mogelijk te reguleren, maar je suikers alle kanten op gaan. Wanneer je daardoor de ene na de andere complicatie krijgt en na 40 jaar nog steeds optimistisch in gevecht bent met een ontzettend nare ziekte; dan ben ik sprakeloos, maar wel met een diep respect! Dan ben je een voorbeeld voor velen!

Vanaf begin 2020 kun je reageren op berichten via het nieuwe verenigingsplatform van V&VN. Wil je nu al een reactie kwijt? Praat mee op social media.