Ineens zelf kankerpatiënt: "Ik was zwanger toen ik het hoorde"
- 17 juni 2019
- Nieuwsbericht
- V&VN Algemeen
Annechien Duijker (33) is obstetrieverpleegkundige in het AMC in Amsterdam. Twee jaar geleden kreeg ze borstkanker.
"Ik was net vijftien weken zwanger toen ik hoorde dat ik borstkanker had. Ik had al een tijdje een harde bult in mijn borst en besloot toch maar eens naar de huisarts te gaan. Tijdens een dagdienst liet ik even snel een echo maken en werd er een punctie genomen. Toen we drie dagen later hoorden dat ik ziek was en ik met mijn man op de poli was, werd de wereld onder onze voeten vandaan geschopt.
Een operatie en vier chemokuren volgden, daarna ben ik bevallen en toen mijn baby 2,5 week oud was, kreeg ik veertien chemokuren, zestien bestralingen en een jaar immuuntherapie. Dat was verschrikkelijk. Ik heb niet genoten van de zwangerschap, was heel erg bang dat die kleine iets zou overkomen. En ik was bezig met overleven. Ik ben zelf verpleegkundige, dus bij iedere klacht die ik voelde, ging ik nadenken over wat het kon zijn. Zo wist ik dat ik door de immuuntherapie hartfalen kon krijgen. En dat gebeurde ook.
Genieten van de zwangerschap? Ik was alleen maar bang dat die kleine iets zou overkomen
Andere kijk op de zorg
Mijn kijk op de zorg is veranderd. Ik besef nu des te meer hoe belangrijk goed communiceren is. Leg goed uit wat je doet, want dat helpt de patiënt. En er zou een begeleider voor het thuisfront moeten komen, die weet waar je terecht kan als je hulp nodig hebt. Of die je coacht hoe je je kinderen moet vertellen dat hun ouder ernstig ziek is. Er werd goed voor mij gezorgd, maar voor mijn gezin was het ook verschrikkelijk.
Mijn zoon is gezond ter wereld gekomen, maar wordt zijn leven lang in de gaten gehouden door het ziekenhuis. Wie weet waren de chemo’s tóch niet goed voor hem.
Voor mij is er een leven voor en na de kanker. Ik werk nu twee dagen per week en zit nog in de WIA, volgend jaar hoop ik weer drie dagen te werken. Ik vind het mooi dat ik nu andere zwangeren met kanker beter kan helpen. Lichamelijk gezien is er een stijgende lijn, waar ik heel dankbaar voor ben, maar ik ben heel erg bang dat dit me nog een keer zal overkomen. Daar sta ik iedere dag bij stil."
Bron: V&VN Magazine 4-2019 | Tekst: Jorieke van Noorloos | Beeld: Linelle Deunk
Vanaf begin 2020 kun je reageren op berichten via het nieuwe verenigingsplatform van V&VN. Wil je nu al een reactie kwijt? Praat mee op social media.
Vanaf begin 2020 kun je reageren op berichten via het nieuwe verenigingsplatform van V&VN. Wil je nu al een reactie kwijt? Praat mee op social media.
Word lid en praat mee!
Samen met 105.000 leden maken we ons als beroepsvereniging sterk voor professionalisering van de beroepen verpleegkundige, verzorgende en verpleegkundig specialist. Leden horen, zien en helpen; dat is waar we als V&VN voor staan. Wil jij invloed hebben op hoe jouw beroep zich ontwikkelt? Word lid van V&VN.
