Jaap van Dissel op werkbezoek in verpleeghuis: ‘Ik realiseer me nu meer hoe ingewikkeld het is om goede zorg te verlenen als er corona uitbreekt in een verpleeghuis’

Het bracht een schokgolf teweeg in de beroepsgroep, de opmerking die RIVM-baas Jaap van Dissel maakte over het opleidingsniveau van verzorgenden in zijn kerstinterview van de NOS. Marita de Kleijne, voorzitter V&VN Verzorgenden: “Ik was er kapot van. Maar ik dacht ook: we moeten in gesprek.” Donderdagochtend kwam Jaap van Dissel naar ’t Huis aan de Poel, een verpleeghuis van Stichting Brentano Amstelveen. Marita over het werkbezoek: “Het heeft geleid tot meer inzicht in elkaars vakgebied.”

Het werkbezoek begint met een rondleiding. Verzorgende IG Denise de Kock neemt Jaap van Dissel mee naar een afdeling waar mensen met dementie wonen. Ze vertelt hem over de corona-uitbraak in het verpleeghuis tijdens de eerste golf en laat zien waar zij en haar collega’s zich omkleden en PBM aantrekken. “Aan het einde vroeg hij of we nog even koffie konden blijven drinken”, blikt De Kock terug. Jaap Kappert, verpleegkundig specialist agz bij ’t Huis aan de Poel en V&VN-bestuurslid: “Hij wilde hier echt zijn, dat viel meteen al op. Hij had zich ingelezen, stelde veel vragen en luisterde aandachtig. Ik ben blij met deze aandacht voor de complexe zorg in het verpleeghuis.”

Verdriet veroorzaakt

“Het is goed om zelf te zien hoe het in een verpleeghuis werkt. Het is niet voor de eerste keer dat ik in een verpleeghuis ben. Maar ik realiseer me nu wel meer hoe ingewikkeld het is om zo goed mogelijk zorg te verlenen als er corona uitbreekt”, vertelt Van Dissel als hij na de rondleiding met Denise de Kock, Marita de Kleijne en Jaap Kappert in gesprek gaat.

“U heeft een hoop verdriet veroorzaakt”, spreekt De Kleijne hem aan. Ze legt rustig uit hoe zijn ‘opleidingsniveau’-opmerking bij verzorgenden in het verkeerde keelgat is geschoten. Het is tenslotte de aanleiding van het werkbezoek. “Worden we wel gezien? Waarom lijkt het alsof de acute zorg belangrijker is? Het was de druppel die de emmer deed overlopen”, beschrijft ze.

Werken onder hoogspanning

Van Dissel begrijpt de verontwaardiging: “Een verpleeghuis is een woonomgeving. Dat maakt het veel complexer dan in de acute zorg om beschermende maatregelen te treffen. Bewoners reageren natuurlijk op alles wat er om hen heen gebeurt. Tijdens de pandemie is dat werken onder hoogspanning. We vragen ontzettend veel van de professionals in de verpleeghuizen. Dat is wat ik vind, maar ik heb me volkomen verkeerd uitgedrukt.”

Ze praten over de langdurige zorg en de verschillen met de acute zorg. En over het werk van verzorgenden. Dat ze normaal een stap naar voren zetten om contact te maken, maar nu gevraagd worden een stap achteruit te doen. Van Dissel: “Ik begrijp goed dat het heel moeilijk is om een groep ouderen met dementie te instrueren om handen te wassen en afstand te houden. Dat is op de IC anders.” Ook de richtlijnen komen aan bod en hoe je als organisatie zelf ook keuzes moet maken om het soms anders te doen.

Marita kijkt positief terug op het bezoek. “Het was echt een gelijkwaardig gesprek van professionals onder elkaar, met wederzijds respect. En dat was nodig. Want we staan ook dit jaar met elkaar voor een zware opdracht.”