Transferverpleegkundigen: ‘Thuis sterven moeilijker’

Voor ziekenhuispatiënten die in de terminale fase thuis willen sterven, is door transferverpleegkundigen bijna geen zorg meer te regelen. Dat stelt V&VN in De Telegraaf van zaterdag 18 maart. Het gaat met name om patiënten die geen mantelzorg of andere vorm van informele zorg thuis hebben. Hierdoor overlijden patiënten op een andere plek dan de wens is: in het verpleeghuis, het ziekenhuis of het hospice.

De zorg rondom patiënten is complexer geworden. De patiënten hebben vaker dan vroeger meerdere onderliggende aandoeningen, ook omdat ze ouder worden. Ze zijn voor transferverpleegkundige dus ook lastiger dan vroeger te plaatsen als ze met ontslag kunnen en helemaal als het gaat om terminale patiënten. Ook zijn er minder ruime vergoedingen vanuit de zorgverzekeraars.

Brancheorganisatie ZorgThuisnl zegt dat thuiszorgaanbieders het afgelopen jaar dagelijks zorg hebben moeten weigeren aan patiënten in hun laatste levensfase. Onder meer omdat aanbieders bij intensieve zorg geregeld niet alle geleverde zorguren betaald krijgen. Om die reden haken steeds meer thuiszorgorganisaties af.

“Niet thuis kunnen sterven is een schande”, reageerde een lezer van dezelfde krant op 20 maart op de bevinding van transferverpleegkundigen dat het lastig is, zo niet onmogelijk om thuis te sterven in de palliatieve fase. De beroepsgroep loopt er in het ziekenhuis bijna dagelijks tegenaan dat er niet voldoende zorg geregeld kan worden, ook al zet de wijkverpleging meestal alles op alles. De zorgprofessionals in het ziekenhuis geven aan het lastig te vinden om te moeten vertellen dat iemand niet kan sterven in de gewenste omgeving. De Telegraaf besteedde ook in een hoofdredactioneel commentaar aandacht aan de problematiek.