Over de grens: ‘Als ik 's nachts iemands bloed wilde checken, kon dat niet’
- 1 augustus 2022
- V&VN magazine
- Ambulancezorg
Sommige mensen moeten wel, anderen kiezen ervoor: de grens over. Wat komt daarbij kijken? Vier collega's delen hun ervaringen. Dit keer: Jan Hoefnagel (35). Hij is ambulanceverpleegkundige en vicevoorzitter van V&VN Ambulancezorg, werkte in september 2020 op Sint Maarten en bracht dit voorjaar hulpgoederen voor Oekraïense vluchtelingen naar Polen.
“Het was even schakelen toen ik op Sint Maarten aankwam om te helpen tijdens de pandemie. In Nederland waren er in principe genoeg bedden, medische spullen en kennis om iedereen te helpen. Dat was hier niet. Mensen langdurig verzorgen was nog niet eerder gedaan, sondevoeding kenden ze niet en ’s nachts was het lab dicht. Als ik dan iemands bloed wilde checken, kon dat niet. Spullen op? Dan moesten die met een vrachtschip worden gebracht, wat zo een maand kon duren. Daardoor heb ik geleerd creatiever te zijn.
Het beademen van mensen op het eiland tijdens transport ging nog met een ballonnetje, de manier waarop wij het dertig jaar geleden deden. Het is fijn om die ervaring weer te hebben, al verwacht ik niet dat ik het opnieuw moet toepassen. Sint Maarten is klein, waardoor iedereen er elkaar kent. Veel zorgpersoneel heeft daardoor eigen familie verzorgd en zien overlijden. Ik heb diensten van hen overgenomen, zodat zij er voor thuis konden zijn. Door dat soort dingen besef ik hoe luxe de zorg in Nederland is. Dat maakt heel nederig.”
Met hulpgoederen naar Polen
“Dat voel ik nu ook door de situatie in Oekraïne. Afgelopen maart ben ik met oud-ambulanceverpleegkundigen in twee busjes naar Polen gegaan om hulpgoederen af te geven voor Oekraïense vluchtelingen. Die goederen hadden we met bedrijven geregeld. We hebben onder meer stomazakjes, verbandmiddelen en shampoo gebracht. We hebben kunnen regelen dat ze voortaan een mail sturen als er weer iets nodig is. Dat loopt nu goed, gelukkig.”
We doen dit werk om mensen te helpen. Niets meer, niets minder.
“Het laat zien waarvoor je in de zorg werkt. Ik zit in de ambulancezorg omdat ik dat acute zo mooi vind, en de technieken die je dan uitvoert. Maar als je zulke dingen meemaakt, weet je dat het daar eigenlijk niet om draait. We doen dit werk om mensen te helpen. Niets meer, niets minder.”
Bron: V&VN Magazine 2-2022 | Tekst: Jorieke van Noorloos | Foto: Erik Buis
Word lid en praat mee!
Samen met 105.000 leden maken we ons als beroepsvereniging sterk voor professionalisering van de beroepen verpleegkundige, verzorgende en verpleegkundig specialist. Leden horen, zien en helpen; dat is waar we als V&VN voor staan. Wil jij invloed hebben op hoe jouw beroep zich ontwikkelt? Word lid van V&VN.
