Ruimte voor iedereen: 'Blijf altijd nieuwsgierig'

Alle verzorgenden en verpleegkundigen verschillen van elkaar, net als alle cliënten en patiënten. Drie collega’s vertellen over de ruimte die ze ervaren om hun werk goed te kunnen doen. In deel 2 van deze serie: Simone Schade (1983), verpleegkundig specialist in de jeugd-ggz. “Het gaat niet om je geaardheid.”

“Of de zorg inclusief is? Die vraag is heel breed interpretabel. Dat ik samenwoon met mijn vriendin is nooit een issue geweest op of in mijn werk. Die openheid en veiligheid die ik op mijn werk ervaar, gun ik ook mijn cliënten.

“Ik merk dat lhbtiq+’ers soms aarzelend zijn in hun zorgvraag vanuit het idee dat ze niet worden begrepen. Het initiatief van medici die zich op de website rozeinwit.nl sterk maken voor deze doelgroep vind ik prima. Zelf voel ik weinig voor het onderschrift ‘lesbisch’ onder mijn naam. Het gaat erom of je een goede zorgprofessional bent.

“Het is belangrijk dat alle mensen die zorg nodig hebben de zorg kunnen bereiken. Ik vind het dan ook de taak van iedere zorgprofessional om nieuwsgierig te blijven, temeer omdat zorgprofessionals niet altijd een afspiegeling vormen van de maatschappij.

Weinig patiënten met migratieachtergrond

“Tijdens mijn werk in de Randstad wees een collega met een Marokkaanse achtergrond mij erop dat zij als enige in ons team een niet-westerse achtergrond had en dat we in de ggz weinig patiënten hebben met een migratieachtergrond. Een eye opener. Het veranderde mijn blik op de zorg en onze maatschappelijke rol: ons werk moet aansluiten bij de leefwereld van mensen, anders is het per definitie niet inclusief.

“Daarom is het mooi dat de geestelijke gezondheidszorg zich nu meer richt op de omgeving van cliënten, zodat iedere patiënt de hulp krijgt die past bij de context van de persoon.”

Bron: V&VN Magazine 4-2023 | Tekst: Saskia Smith | Foto: Linelle Deunk