'Ik weet nu, soms gaan er dingen mis'

Hoe helpt ervaring vanuit een andere zorgsector, beroep of cultuur je in je dagelijkse werk? Vier collega's delen hun verhaal in V&VN Magazine. Dit keer: Lieke Winkeler (34), verpleegkundige infectieziektenbestrijding bij de GGD Noord Oost-Gelderland. Haar baan veranderde twee jaar geleden enorm. “Toen er allerlei mensen zonder zorgachter­grond werden opgeleid om de GGD te komen versterken, vond ik dat best moeilijk.”

“Voordat de eerste besmettingen in Nederland kwamen, waren wij als GGD al druk bezig met het coronavirus”, vertelt Lieke. “Mensen waren ongerust en belden ons op met allerlei vragen. Ik had toen nog de hoop dat het zou meevallen. Misschien zou er wel iets in Nederland komen, maar we dachten dat te kunnen beperken door mensen te testen en zo nodig te isoleren. Niet dus. Ik werk al bijna negen jaar in de infectieziektenbestrijding, maar zoiets had ik nog nooit meegemaakt.”

“Vooral het begin was zwaar. Ik werkte niet meer in kantoor­tijden, maar ook ’s avonds, in de weekenden en we hadden ’s nachts bereikbaarheidsdiensten. Ons team van twaalf mensen werd overvallen door de hoeveelheid werk die op ons afkwam. Maar ik zag ook wat voor lieve, fijne collega’s ik heb. Hoe pittig het ook was, ik kon op ze rekenen en we hadden nog steeds lol samen”, blikt ze terug.

Eerste besmetting: bitterballen

“Op het moment dat het bericht binnenkwam van de eerste besmetting in onze regio hadden we net bitter­ballen besteld. Best een moment. We zijn toen eerst met z’n allen gaan eten, en hebben daarna ’s avonds doorgewerkt.”

“We hebben altijd oefeningen gedaan om ons voor te bereiden op epidemieën. Dus dit hoort bij mijn vak – al is het uiteraard wel uniek om het mee te maken. Dit is infectieziektebestrijding op en top. De andere kant: door de hoge werkdruk zijn er collega’s uitgevallen. Ik heb geleerd los te laten, dingen uit handen te geven, tijdig om hulp vragen en af te wegen of ik me wel of niet tegen bepaalde dingen aan bemoei.”

“Toen er allerlei mensen zonder zorgachter­grond werden opgeleid om de GGD te komen versterken, vond ik dat best moeilijk. Soms ving ik telefoongesprekken op waar­van ik dacht: oei, dat zou ik niet zo doen. Die afweging vind ik nog steeds lastig: is mijn ervaring en deskundigheid hierin echt van belang of kunnen anderen dit ook prima oplossen? Maar ik weet nu: soms gaan dingen mis, zeker dan. Dat hoort erbij.”

Bron: V&VN Magazine: Ervaring | Tekst: Jorieke van Noorloos  | Beeld: Manon van der Zwaal